Saturday, October 18, 2008

Ο περπατητής







Ομίχλη είχε απλωθεί κατά μήκος της πολιτείας

Και οι πλανόδιοι είχαν στήσει ήδη τους πάγκους

για το μεγάλο παζάρι.

Ήταν η 2η χρονιά που λάμβανε μέρος το παζάρι της νύχτας.



Κάθε λογής προϊόντα απλωμένα στους πάγκους,

περίμεναν τους υποψήφιους αγοραστές.



Ο περπατητής με το γιλέκο διέσχιζε τον διάδρομο.

Το βλέμμα του φεγγοβολούσε,

το περπάτημα του στιβαρό και απόλυτο.



Ένας κοντός και άσχημος πετάχτηκε μπροστά του



- ελάτε κύριε μαζί μου και θαυμάστε τα ζωντανά μου.


- Τι είναι αυτά; (ρώτησε ο περπατητής)


- Είναι μουλάρια κύριε…αλλά τι μουλάρια;

Τα καλύτερα, τα πιο έξυπνα, τα πιο όμορφα

και το βασικότερο τα πιο γρήγορα…


- Μμμμμμ…ενδιαφέρον.

Κάποτε ίσως και να αγόραζα κάποιο από τα ζωντανά σου,

τώρα όμως δεν μου κάνει


- Γιατί κύριε;


- Γιατί μπορεί για όλους να είναι όπως λες τα καλύτερα,

τα πιο έξυπνα , τα πιο όμορφα και τα γρηγορότερα…

αλλά δεν παύει να είναι μουλάρια.

Όσο καλά και να είναι ο στάβλος μου τους πέφτει μεγάλος.

Όσο έξυπνα και να είναι δεν θα μπορούν να διαβάσουν το βλέμμα μου.

Όμορφα; Η ομορφιά δεν είναι στην τρίχα και στο μάτι.

Όσο για την γρηγοράδα…

Το ταχύτερο από αυτά,

θα βγει τέταρτο στην κούρσα των αλόγων.

Εγώ θέλω άλογο φίλε μου, όχι μουλάρι.


Και το μουλάρι όσο και να το εκπαιδεύσεις,

Άλογο δεν γίνεται.






Είπε ο περπατητής και συνέχισε στον επόμενο πάγκο.

Μια κοντή και όμορφη πετάχτηκε μπροστά του.




- Ελάτε κύριε μαζί μου να σας δείξω τα καλούδια μου.


- Καλούδια τα λες αυτά; Εμένα μου μοιάζουν με σκατα.


- Μη σας ξεγελάνε κύριε, Δεν είναι τόσο απλά.

Είναι ακαθαρσίες χοίρων ποτισμένες

με ζαχαρίνη από την μακρινή Ινδία.

Πιο νόστιμα και από τους καρπούς της νιοτης.


- Μμμμμμ…ενδιαφέρον.

Κάποτε ίσως και να αγόραζα.

Τώρα όμως δεν παύει να τα βλέπω σαν σκατα.

Και στα σκατα όση ζαχαρίνη και να βάλεις,

σκατα θα παραμείνουν,

Απλά θα είναι λίγο πιο γλυκά.







Παρακάτω ένας πιτσιρικάς καθότανε πάνω στον άδειο του πάγκο,

Ο περπατητής τον πλησίασε.



- Εσύ μικρέ τι πουλάς;


- Τίποτα κύριε. Τίποτα.


- Τίποτα; Και τι κάνεις εδώ;


- Περιμένω.


- Τι;


- Να δω πόσοι μαλάκες θα αρκεστουν στο μουλάρι

και θα χορτάσουν με τa σκατα.


- Και τι καταλαβαίνεις με αυτό;


- Όποιος κύριε δεν αγοράσει κάτι από αυτά τα 2

μπορεί να πάρει εμένα μαζί του.


- Και τι είσαι εσύ;


- Τίποτα κύριε, είμαι ένας μικρός αδύναμος κρίκος,

αλλά αυτό το γνωρίζω και το λέω.

Κάτι το οποίο, ισως, με καθιστά πιο δυνατό και από εσάς τον ίδιο.



Ο περπατητής πήρε από το χέρι τον πιτσιρίκο

και συνέχισαν,

μέχρι που χαθήκαν από τα βλέμματα των αναγνωστών.






Καλό βράδυ σε όλους.













Friday, October 03, 2008

what's up doc?


Μοντέλο κάνει μήνυση

σε πλαστικό χειρούργο στο Μεξικό

γιατί οι ρώγες της

μετά από επέμβαση αύξησης στήθους

δεν ήταν αλφαδιασμένες.
 


Ο γιατρός είπε,






Εμένα μου φαίνονται μια
χαρά!!

















TzZzZzZzZzT...




















Monday, September 08, 2008

Το φυλαχτό του Σεπτέμβρη.





…Χασκογελάω μπροστά στα εκατομμύρια καθρέφτες

που βρίσκονται τριγύρω μου.




Πατώ το play και ξεκινάω το tripαρισμα μου

προς εκείνες τις μέρες που έρχονται.



Μαζί μου έχω μόνο την προσμονή

+ ένα δαχτυλίδι που έκλεψα

κάποιο βράδυ του Σεπτέμβρη από τον Κρόνο.




Με χαιρετάνε τα αστέρια και λευκό σατέν εσώρουχο,

μου κουνάει η αύρα του καλοκαιριού.



Σεπτέμβρης 2008



Και το κορίτσι φοράει ένα λευκό φορεματάκι

που έχει κεντημένο πάνω του

ένα αγοράκι να χαϊδεύει ηλιαχτίδες.






Σκύβω και μαζεύω λίγη άμμο

από την τεράστια έρημο που άφησα πίσω μου.
















Φυσώ την χούφτα μου και η άμμος απλώνεται

σαν χρυσόσκονη στον αέρα,

διάσπαρτη πετάει και ακανόνιστα.





Σε βλέπω κι εσένα κάπου εκεί να μοιάζεις

με πριγκίπισσα μεταμφιεσμένη σε σταχτοπούτα

για τις ανάγκες των παραμυθιών.




Τρέχω χαρούμενος

πάνω στα μικρά τσαλακώματα του σεντονιού μου

και μουσκεύω με όνειρα το μαξιλάρι μου.




Πίνω νεράκι καθαρό και αποβάλω τις τοξίνες

της κούρασης.



Σε παίρνω αγκαλιά όνειρο μου και δεν μιλάμε,,,

,,,κι όμως δεν νοιώθουμε την αμηχανία της σιωπής.



(Γιατί απλά γνωρίζουμε

πως είμαστε ο ένας για τον άλλον…)x9






Είναι η ώρα να γεμίσουμε τις λευκές σελίδες

που ακολουθούν.












Γαλάζιες και διάφανες μορφές στα καταστρώματα

και οι ενέργειες απλώνονται κατά μήκος του ορίζοντα.






Απλώνω με μανταλάκια στα σχοινιά μου,

το υπέροχο φρεσκοπλυμένο μπαλκόνι μου

με τα ποτισμένα λουλούδια

και τις μυρωδιές του νησιού μου.




Το νησί μου δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη




Έχεις δει απλωμένο μπαλκόνι σε σχοινιά?



Χάνεις!







Συναντώ τον Μικρό μπομπιρα και τον παίρνω αγκαλιά.



Οι κόλακες,

μου τον επευφημούν,

μα δεν τους δίνω σημασία

και τον βάζω να ξαπλώσει δίπλα στην καρδιά μου.





Με ρωτάνε οι νύχτες του Σεπτέμβρη αν είδα εκείνο το παιδί.




Κι εγώ χαμογελώντας απαντώ…





Τον είδα σε τροπικά μέρη.

Ντυμένος πειρατής,

να ζωγραφίζει το μέλλον του

με πολύχρωμα πουλιά και πρωτάκουστα τραγούδια.





Άπειρα λόγια έρχονται με ταχύτητα.



Με αγαπάνε,


λένε.


Τους λείπω,



λένε

Με θέλουν,



λένε





Μα στην τελική

το έμαθα πια...




οι στιγμές διαρκούν ακριβώς το ίδιο,

όταν περάσει ο καιρός




Και αυτό δεν το λέει κανεις.





xe~











































Ομορφιά μου



Σου τάζω τα πάντα,

γιατί δεν θέλω να είσαι


τίποτα λιγότερο

/

τίποτα περισσότερο...



...από τα πάντα.


















στΕλιος τσΑφος. 8 σεπτεμπερ 2008. αθΗνα

Thursday, August 21, 2008

ComE bACk

Τι λέει;


Επέστρεψες;


Πως πέρασες;


Που πήγες;







Έλα-έλα το χω…!
Πέτα το στυλό να σου πω μια ιστορία.




Εγώ εδώ, στο χαλαρό.


Είμαι υπερηρωας.


Αφού να φανταστείς τις προαλλες

ένιωθα πως είμαι στον αέρα και ανοίγοντας τα μάτια μου,

κατάλαβα πως όντως ήμουν στον αέρα.


Είχα αράξει στην αιώρα του Γιώργου στο Πηλιο

και σκεφτόμουν

πως τις αποκριές θα ντυθώ μάγος

καβάλα σε μια ηλεκτρική σκούπα.






Πόσο πάει η τρέλα;






Με ρώτησε η Μαρία και συνέχισε…



Έχεις κάποια να σε προσέχει;


Ναι Μαράκι… έχω εμένα.







Απάντησα χαμογελαστός
και ξαναμπήκα στο κουκούλι
που μου έφτιαχνε η αιώρα


και…πέρα-δώθε, πέρα-δώθε.







Βάλε έναν στόχο και ασ' τον στην άκρη…

μην τον μετακινείς.




Όλα τα άλλα,

θα έρθουν με την σειρά την οποία θέλεις,

πραγματικά.






Είμαστε συνδεδεμένοι με το Sύμπαν

και αυτό αντιλαμβάνεται τα θέλω μας.



Την εμπιστεύομαι την Βάσω

Θα την βρει την άκρη της …!



Η Κορινα έπεσε από την μπάλα.



Κι εγώ πέρα-δώθε,

πέρα-δώθε πέρα-δώθεπέρα-δώθεπέρα-

δώθεπέραδώθεπέραδώθεπέρδώθεπέραδω

με την αιώρα.










sms


Η Σονια βρέθηκε στον αρχαίο Ναό της Ηρας

και ένιωθε γεμάτη από την Πανσέληνο και την έκλειψη.


Είμαι στο Πηλιο με καλή,

μεγάλη παρέα και έκλειψη έχουμε στα κεφάλια μας.


Της έγραψα και συνέχισα στο μετέωρο της αιώρας.




Κόψαμε το καρπούζι,

το γεμίσαμε Ρούμι και πολλά χρωματιστά καλαμάκια.

Σε 10 λεπτά είχαμε γίνει Nowhere Fun Park.




Χτυπάει το τηλέφωνο.



Ήταν το ρεμάλι χαρούμενο και γεμάτο ενέργεια.


- Γειααααααααα…..

- Γεια σου ρεμάλι.

- Είμαι με την Μαρία και βλέπουμε την έκλειψη.

- Καλή φάση, χε…




Είπαμε και άλλα και το κλείσαμε.

Χάρηκα που την άκουσα.

Σκέφτηκα να ξαναπάρω για να πω τα χρόνια πολλά στην Μαρία.

Δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα.





Ίσως έφταιγε η αιώρα.







Πέρα-δώθε, πέρα-δώθε…


πέρα-δώθε,

πέρα-δώθε πέρα-δώθεπέρα-δώθεπέρα-

δώθεπέραδώθεπέραδώθεπέρδώθεπέραδω





Ο Νασος μου είπε ότι το ’09

πιστεύει πως θα είναι καλή χρονιά.


Χαμογέλασα…

κατέβηκα από την αιώρα.

Πάτησα στα πόδια μου.








Εγώ κάποτε το πίστευα,

τώρα το βλέπω.









Έλα να χορέψουμε.








Όταν τρυπώνεις στη λάσπη, λάσπη γίνεσαι.




Όταν τρυπώνεις στον ουρανό, γίνεσαι αστέρι.











Νάτο το τώρα.







Πιασ’ το.

Το έχεις!













Για πες μου τα δικά σου.















προφιλ του sigmataf

My photo
athens, center, Greece
www.myspace.com/sigmatafmusic