να επιστρέψουν στις θέσεις τους
και να δέσουν τις ζώνες τους.
Το εγερτήριο μόλις σήμανε.
Ευχαριστούμε που επιλέξατε τη δική μας εταιρεία
γι' αυτό σας το ταξίδι.
Το εγερτήριο μόλις σήμανε!
Δευτέρα πρωί.
Άλλη μια δευτέρα, κατηφορίζεις προς τον σταθμό,
κι εύχεσαι να ήταν Σάββατο...
και τα Σάββατα...γέλια-γλέντια ως τα χαράματα.
Τρόλεϊ, λεωφορεία, ασφυκτικά γεμάτα,
μπαλκόνια με δορυφορικά πιάτα.
Μοντέλα σε αφίσες φιγουράρουν.
Παίχτες πρωινοί την τύχη τους τζογάρουν.
Κλέφτες και αστυνόμοι όλοι, ένα!
Κτήρια τσιμεντένια,
άλλη μια Δευτέρα!
Έξω από ένα σχολείο, ένας πιτσιρικάς κολλάει δυο χαρτάκια
κι ένα άστεγος αγκαλιάζει τα παγκάκια.
Λίγα δέντρα παρακαλούν για λίγο οξυγόνο.
Κάμερες πολλές στραμμένες στο δρόμο.
Ανθρωπόμορφες φιγούρες βαράνε κάρτα,
σκυμμένα τα κεφάλια βαριά τα μάτια...
...καθώς περνάς τα σκαλοπάτια
...καθώς περνάς τα σκαλοπάτια...
Φοιτητές-υπάλληλοι, ζητιάνοι ακατάλληλοι.
Για την πόλη/για την αρένα.
Μια ζωή για όλους και για κανέναν.
Άλλη μια Δευτέρα!
Μέρα με τη μέρα, ακόμη μια Δευτέρα...
Πόσες Δευτέρες, οι καλημέρες μένουνε στο στόμα σου;
Και πόσες μέρες...
...Άλλα θα 'θελες και άλλα ήταν τα λόγια σου;
Πόσοι φίλοι (καλοί σου φίλοι),
σιγόνταραν τα χρόνια σου;
Και πόσοι φίλοι ήρθαν στον περσινό χειμώνα σου;
πόσοι φίλοι ήρθαν στον περσινό χειμώνα σου;