Saturday, December 16, 2006

το χωριό των καλικάτζαρων # 2


Όση ώρα ο Λεούρηζ έκανε την πρόποση του και είχε συνεπάρει με τα λόγια του τους υπόλοιπους, ο Πίκου και η Τίκου άνοιξαν την πιατέλα και χώθηκαν μέσα τρώγοντας ολόκληρη την γαλοπούλα.
Οι αντιδράσεις ήταν ποικίλες.
« Τι δουλειά έχετε εκεί μέσα; Γνωρίζεται πόσο κόστισε αυτή η γαλοπούλα;»
Είπε ο Σείληζ και η Τσόιζιτ συμπλήρωσε « πρέπει να τους τιμωρήσουμε!… ή μήπως όχι;»

ο Τζάνκηζ με ύφος νωχελικό
« Εντάξει ρε, τι να λέει ρε…; Πιείτε κάνα κρασάκι να χαλαρώσετε. Στην τελική τόσοι μεζέδες υπάρχουνε. Γιατί αγχώνεστε;»

Ο Σείληζ ακούγοντας τον Τζάνκηζ δεν άντεξε,
« Κοίτα ποιος μιλάει… αυτός που δεν έδωσε φράγκο για την γαλοπούλα. Πάω στοίχημα φίλοι μου ότι όλη την ώρα σκεφτόταν πως θα ψειρίσει κάνα μπουτάκι από την πιατέλα»

Ο Τζάνκηζ κοίταξε λοξά με τα κόκκινα μάτια του, βγάζει από την τσέπη του μια πίπα σκαλιστή, την γεμίζει με ένα τριμμένο βότανο και αρχίζει να φουμάρει.
Τα ντουμάνια του καπνού δεν άργησαν να σχηματίσουν ομίχλη στο δωμάτιο.
« Αν και θίγεις την προσωπικότητά μου σκατοτσιγκούναρε, σε γράφω στα αρχίδια μου! Έχω να ασχοληθώ με πιο σημαντικά πράγματα…»

Ο Πόετρηζ σηκώθηκε όρθιος και παραμερίζοντας τον καπνό
« Αδερφικές ψυχές, ας ανοίξουμε την καρδιά μας να φωλιάσουν μέσα της η αγάπη εξορκίζοντας τα αρχέγονα συναισθήματα της πείνας μας. Μια τόσο όμορφη νύχτα δεν αξίζει να γινόμαστε επαίτες της κακίας. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και ξεχυθείτε σαν τους χυμούς ώριμων φρούτων πάνω στο τραπέζι, καταβροχθίζοντας τους μυριάδες μεζέδες που προσμένουν να ερωτοτροπήσουν με τον οισοφάγο μας.».

Δεν χρειάστηκε άλλη ατάκα. Το φαγοπότι ξεκίνησε, αφού όμως πρώτα κατέβηκαν από το τραπέζι και κάθισαν στις καρέκλες τους ο Πίκου και η Τίκου.
Για αρκετή ώρα δεν ακουγότανε τίποτα παρά μόνο ο ήχος των πιρουνιών και το τσούγκρισμα των ποτηριών.

«Ουουουουφ!!!!» Βγήκε μια συντονισμένη βαριά ανάσα από όλους, που στη συνέχεια κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και κρατώντας τις φουσκωμένες κοιλίτσες τους ξεσπάσανε σε χάχανα.

Ο Λεούρηζ κρατήθηκε από την άκρη του τραπεζιού και σηκώθηκε όρθιος.
« Αξίζει να δώσουμε το πιο θερμό μας χειροκρότημα στη Ζοάν που για άλλη μια φορά, μας περιποιήθηκε με τις πεντανόστημες γεύσεις της. Σε ευχαριστούμε Ζοάν!»


Το χειροκρότημα ήταν τόσο πολύ δυνατό που ανάγκασε την μαγείρισσα να αφήσει την σεμνότητα στην άκρη. Σηκώθηκε και με δάκρυα συγκίνησης στα μάτια έκανε υπόκλιση στον κόσμο.
Ο Λεούρηζ που δεν είχε κάτσει, βάδισε με αργό βήμα προς το τζάκι και κάθισε σε μία κουνιστή καρέκλα.

Ήταν η ώρα που θα μαζευόντουσαν όσοι θέλανε, κυρίως τα πιτσιρίκια, να ακούσουνε τις ιστορίες του. Οι υπόλοιποι μάζεψαν το τραπέζι σε μια γωνιά, κάνοντας χώρο για να κάτσει ο Τάκης ο οχτάχερος ή αλλιώς ο οργανοπαίχτης ή αλλιώς ο κύριος 4μ. (μία μπάντα μόνος μου) για να παίξει με το μπουζούκι του, την κιθάρα του, το μπαγλαμά του και το πουλί του.
(Ένα πολύχρωμο εξωτικό πουλί που μόλις το χάιδευε στο κεφαλάκι του σφύριζε μελωδίες των τραγουδιών.)
Δεν άργησε να φουντώσει το γλέντι από τις πρώτες κιόλας νότες Όλοι άρχισαν να τσουγκρίζουνε τα ποτήρια τους, να χορεύουν σκοντάφτοντας πότε-πότε πάνω στα αφτιά τους και να τραγουδούνε.

Οέ, οέ τι θέλετε καλέ;
Οέ, οέ την αγάπη τραγουδάμε.
Οέ, οέ διακεδάστε μωρε.
Ελάτε στο γλέντι για την αγάπη ξενυχτάμε.

Ήταν το αγάπημένο τραγούδι του χωριού σε στίχους του Ποέτρηζ και μουσική του Τάκη. Το άσμα που άνοιγε κάθε γλέντι και γιορτή, εποχές τώρα.
Στην άλλη γωνία, γύρω από το τζάκι ο Λεούρηζ είχε μαζέψει τους Πίκου και Τίκου κι όλους τους άλλους μικρούς του φίλους και φίλες και ξεκίνησε μια ιστορία.
«Αγαπητά μου παιδιά, σήμερα δεν είναι απλά μέρα γιορτής, είναι η τοπική μας επέτειος για τα δέκα χρόνια απελευθέρωσης από τον τύραννο Μάστρο Μπίλια

« Πες μας θείε Λεούρη αυτό το παραμύθι για τον χοντρό, είναι γαμάτο» είπε ο Πίκου και έσκασε μια κλωτσιά στην Τίκου

«τι κλωτσάς ρε βλαμμένε;» αποκρίθηκε με τη σειρά της.
« έτσι, για να έχει γέλιο. Χα, χα, χα»

Ο Λεούρηζ πήρε πάλι τον λόγο.

«Πριν από πολλές εποχές, οι παππούδες σας δεν γλεντάγανε όπως κάνουμε τώρα, αλλά βρισκόντουσαν κάτω από τον ασφυκτικό κλοιό του παχύσαρκου κομπλεξικού, ασπροτρίχη μάστρο Μπίλια. Εκείνον που διαφέντευε πάνω στις πλάτες τους, υποχρεώνοντας τους να συσκευάζουν παιχνίδια εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο κάθε μέρα, χωρίς ένσημα ή ασφάλιση, δίνοντάς τους, μισθούς της πείνας. Στη συνέχεια τους έστελνε στον πυρήνα της γης να κόβουν το δέντρο της ζωής και αυτός να το παίζει άγιος στους θνητούς.

Οι καλικάτζαροι μη αντέχοντας άλλο την σκλαβιά ξεσηκώθηκαν και καθαίρεσαν με τρόπο πρωτοφανές τον Μάστρο Μπίλια.
Ήταν παραμονές των εορτών, καλή ώρα σαν και σήμερα, συνεννοημένοι μεταξύ τους δεν πήγαν να πριονίσουν το δέντρο της ζωής. Αντιθέτως συνέταξαν μια ομάδα κρούσης.
Η ομάδα κρούσης απαρτιζότανε από τον παππού και την γιαγιά του Πίκου και της Τίκου. Δηλαδή τον Πίκου και την Τίκου τους γηραιότερους. Δύο δεξιοτέχνες καλικάτζαρους. Η αποστολή ήταν σαφέστατη. Έπρεπε να βγάλουν τους προδότες, τα τσιράκια του χοντρού από τη μέση. Αυτοί δεν ήταν άλλοι από το ζεύγος των δύο ταράνδων (Τ1+Τ2).
Ο Τ1 που δεν μπορούσε να δεχτεί τη φύση του, και θεωρούσε πως η γυναίκα του ξενοκοιμάται και γι’ αυτό έχει ο ίδιος κέρατα. Και η Τ2 που έβαζε την πονηριά της ακόμα και στο πως θα αφήσει τα αέρια της, ώστε να μη γίνει αντιληπτή.

Γνώριζαν πολύ καλά τον μάστρο Μπίλια, αλλά με τον φόβο ότι θα τους πετάξει στον δρόμο, δεν μιλούσαν και προτιμούσαν να προδίδουν όποιον πήγαινε να σηκώσει κεφάλι.

Ήταν αυτό που λέμε ημιμαθείς μέτριοι, και ως γνωστόν οι ημιμαθείς μέτριοι, δεν προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι, αλλά προτιμούν να χαντακώνουν τους καλύτερους.»

κουμπί κοντίνιουντ






















21 comments:

Sigmataf said...

Εμπρός για νέες ήττες, για νέες συντριβές.

Το 3# σε τρείς μέρες.

Καλημέρα σε όλο τον πλανήτη απο το χωριό των καλικάτζαρων.

soulmates said...

O detective Droopy, vriskei oti o pikou kai h Tikou einai
polu zwhra kalikantzaropaida me megales kalikantzarokardes san ton dimiourgo tous...
filia

Orelia said...

καλημερα σκανταλιαρη! :))

μαλλον θα χρειαστει να εκτυπωσω τα κειμενα σου αυτα για να βοηθησω τα ματακια μου να τα διαβασουν, αλλά... δε μπορω να μη σημειωσω ομορφα χρωματα εχουν οι καλλικαντζοφωτογραφιες σου βρε! :)))
πολυ!

Sigmataf said...

soulmates:
φιλιά spy Droopy.

Orelia:
Όπως επιθυμείτε κυρία μου.
Καλό απόγευμα να έχουμε

MaYaMaYa said...
This comment has been removed by a blog administrator.
MaYaMaYa said...

μα είναι κατι καλικατζαρόπαιδα! φοβάμαι τι θα κάνουν στα τ1 και τ2, νομίζω οτι αρχίζει θρίλερ! αντε, ποτε η συνέχεια??? 3 μερες πολύ δεν είναι?

φιλιά, καλό απόγευμα, παραμυθά!

Άβατον said...

Εμπρός λοιπόν για την Παραμύθα μας.
Καλές γιορτές σε όλους...

Άβατον said...

Η αλήθεια όπως καταλαβαίνεις πως είναι ότι δυσκολεύομαι να σχολιάσω στο Blog σου αλλά μέχρι τώρα το story είναι πέρα για πέρα κομμένο και γραμμένο στα μέτρα μου.

Sigmataf said...

MaYaMaYa:
Θρίλερ;;;;;
Για να δούμε...
:)))

Άβατον:
;D
Σε ψάχνει κάποιο mail μου είπανε.

Anonymous said...

Κι εκεί που άρχισες να μας ψυχοπλακώνεις :))
να σου οι καλλικαντζαροι με τα Χριστούγεννα.

Σ.Τ. με την φαντασία σου να γράφει παραμύθια.

weirdo said...

Δεν παίζεσαι..:)
Οι ημιμαθείς μέτριοι.. Ναι, κάπως έτσι λειτουργούν.. Τους έχουμε μάθει δα, καλά.. Ζουν ανάμεσά μας..
Περιμένουμε τη συνέχεια, ΣΤ..:

MaYaMaYa said...

κάποιοι θα δυσκολευτούν να δώσουν σαρκα και οστά στην ιστορία αυτή! πάμε για υπερπαραγωγή και πολλά εφέ!

καλημέρες

Sigmataf said...

Anonymous:
Γιατί ψυχοπλάκωμα ρε συ;

weirdo:
Πολλές φορές δεν ζουν μόνο αναμεσά μας αλλα και μέσα μας.
:)
καλησπέρα.

MaYaMaYa:
ΧΕ!
φΤΆσαμε στα πρόθυρα της κινηματογραφικής προετοιμασίας.

Sigmataf said...

γκουχαχιχουριμουχοχιχι.

Καλικατζαρόγελα!

annamaria said...

A, ειμαι πολυ τυχερη διαβασα και τα δυο μαζι.
Αντε μην αργεις για τα επομενα!!

H.Constantinos said...

Μιλάμε γιά Ben-Hur!

Μ'αρέσει που βάζεις και deadline: Σε τρείς ημέρες, κυρίες και κύριοι!
Η αγωνία κορυφώνεται!

Σωστός

Μου φαίνεται θα το κάνω κι εγώ αυτό (το deadline)

Shades said...

Περιμένω να ολοκληρώσεις τη σκέψη σου και θα δώσω συνολική απάντηση.. ομολογώ ότι δεν σ’ έχω συνηθίσει σε τέτοια μονοπάτια.. ίσως μας εκπλήξεις ευχάριστα.

Καλό βράδυ.

GhostHunter said...

Επιμένω...τραγούδι...

homelessMontresor said...

Ραντεβού στο part 3!

Sigmataf said...

annamaria:
έρχονται ανατροπές.

H.Constantinos:
Το deadline είναι ίσως το πιο απαραίτητο πράγμα που πρέπει να έχεις σαν γνώρισμα.

shades in the dark:
Ίσως...

Ghost-hunter-gr:
Έχεις σκαλώσει εσύ φιλαράκο.

homelessMontresor:
Ραντεβού στην πλατεία του χωριού κάτω απο των μεγάλο πλάτανο.
:)))

melomenos said...

περιμένουμε την συνέχεια...
περίεργα όμορφο παραμύθι!
καλά σου Xριστούγεννα!

προφιλ του sigmataf

My photo
athens, center, Greece
www.myspace.com/sigmatafmusic