Friday, March 21, 2008

Ξημέρωσε Άνοιξη





Είχα καιρό να τον δω...


...Και τον πέτυχα χθες αργά,
να κοιτάζει απο το παράθυρο, τα απέναντι πεζοδρόμια.











-Που είσαι ρε παίχτη, τι κάνεις ρε;



-Εδώ ρε Στέλιο.

Χάνομαι στην αύρα των περαστικών

και περιμένω να ξημερώσει Άνοιξη.







(cut)






Του χαμογέλασα και πήγα να ξαπλώσω στο κόκκινο κρεβάτι.


Αυτός έμεινε εκεί να κοιτάει και να χάνεται στον κόσμο του.



Παράξενος κόσμος.



(cut)





Όλο το βράδυ στριφογύριζα ιδρωμένος


ανάμεσα σε μισόλογα και "θέλω"



Έβγαζα τα ρούχα μου και τα ξαναφορούσα.

Κλείνοντας τα μάτια, ταξίδευα και σκεφτόμουν κάτι,

που κάπου άκουσα/διάβασα...

συγχώρεσέ με αλλα δε θυμάμαι που...






"Όποιος περπατάει προς τα πίσω...
θα πέσει στο πηγάδι το βαθύ.

και αν όχι, σίγουρα θα σκοντάψει στα αναχώματα"







Πετάχτηκα για νερό.
















- Τι έγινε ρε παίχτη; Δεν θα κοιμηθείς;


- θα κοιμηθώ ρε Στέλιο...θα κοιμηθώ!
Aλλά χροιάζομαι χρόνο, για να υποδεχτώ την Άνοιξη.






πάλι στο κόκκινο κρεβάτι.




(flash back)






Σε φαντάστηκα να τρέχεις σαν παιδάκι στις αμμουδιές.

Να φτιάχνεις πυργάκια απο χώμα και νερό.

Τα οποία όμως δεν θα γκρεμίζονται,
ας είναι απο λάσπη.


Ονειρική λάσπη...







Όλο το βράδυ κυνηγούσα μύλους και σύννεφα

σαν ένας μικρούλης Δον Κιχώτης.





Είδα πράγματα που δεν υπήρχαν.


~ ~



Ε ρε γέλια...



Αγκάλιαζα το μαξιλάρι και του έταζα ταξίδια.

Άγγιζα το λιγοστό φως που έμπαινε απο τα παντζούρια,

και... και... και...

(πόσα "και" βάζουμε για να ενώσουμε τα ασύνδετα;)






...και γινόμουνα ο κλέφτης του φωτός.











Κανένας δεν είναι κανενός







(ρετουσάρισμα)








Σκέφτηκα να σηκωθώ και να βγώ στο δρόμο.


Να περάσω στο απέναντι πεζοδρόμιο

γνωρίζοντας....

πως αυτός θα είναι ακόμη στο παραθυρο

και θα αναλύει εμένα αυτή τη φορά.









Μεταμφιέστηκα σε ήρωα και έμεινα στο κρεβάτι.









Όμορφα τα μαλλιά της φαντασίας.

Κλειδωμένα τα χείλη της ανασφάλειας.

Μισά τα χάδια της απιστίας.





Είναι τόσο όμορφος ο πειρασμός...

Είναι τόσο γλυκό το μήλο.






(Επόμενο πλάνο)











Ξημέρωσε...

και σηκώθηκα να ετοιμαστώ.

























- Καλημέρα! Ακόμα στο παράθυρο ρε συ;


- Ναι ρε Στέλιο, εγώ ακόμα στο παράθυρο.

Κοιτα την Άνοιξη...Πανέμορφη.


- Πρέπει να φύγω.


- Πρέπει ή θέλεις;


- Μικρή η σημασία.


- Μικρή;;; Υπάρχει κάτι μεγάλο;


- Ναι... η ανάγκη!


- Ανάγκη για ποιό πράγμα; Για τη σιγουριά;

Ρε μούτρο...ακόμη δεν το έμαθες;

η πιο μεγάλη αγάπη

και οι πιο μεγάλες επιτυχίες

απαιτούν μεγάλα ρίσκα.











(ο αθεράπευτα κυκλοθυμικός sigmataf, πάλι έψαχνε να βρεί την άκρη στον κύκλο...
"τα πάντα είναι ζάρια" σκέφτηκε και το βίωνε. Ναι, το βίωνε τόσο, που πριν καν το καταλάβει, τα πέταξε στην τσόχα...και ξαναβγήκε στο πριν.)











Είχα καιρό να τον δω...


Και τον πέτυχα χθες αργά,
να κοιτάζει απο το παράθυρο τα απέναντι πεζοδρόμια.









- Που είσαι ρε παίχτη, τι κάνεις ρε;


- Εδώ ρε Στέλιο.

Χάνομαι στην αύρα των περαστικών

και περιμένω να ξημερώσει Άνοιξη.










































17 comments:

Sigmataf said...

Πέρασε η ώρα και αύριο δουλεύω πρωί.







Άνοιξη 2008.




Κάτι καλό θα μας φέρει!






Σίγουρα θα είναι καλύτερη απο του 07.







καλημέρα!

Xenia said...

παντα με ταξιδευεις....

Να εισαι καλα!!!!

:))))))))))

Anonymous said...

Οι λέξεις σου μπορουν να βάλουν ένα χεράκι να τραβήξουν τα σύννεφα να φανεί η άνοιξη που μας έταξες..
καλημέρα όμορφε, Μαρία.

Sigmataf said...
This comment has been removed by the author.
ρΟ said...

κακή συνήθεια να περνάω και να μην αφήνω σχόλια.

μόνο χαμόγελα.


:)

KitsosMitsos said...

Τελικά όλους μας πιάνει η άνοιξη... Καλημέρα.

Anonymous said...

stelakh!!!! polu wraio to postaki sou!!

ksanarthe sthn epifaneia o "pitsirikos"? pou htan toso kairo ???

Sigmataf said...

@patatoula:
Που?

@Μαρία:
ΧΑ!
Εγω δεν έταξα τίποτα.
Που είσαι ταλεντάκι;

@Roxanred:
Γαμάτα είναι τα χαμόγελα.
Έχουν πλάκα.

@KitsosMitsos:
Λίγο-πολύ...
Λογικό δεν είναι?
Η φύση γεννάει.
;)

@Anonymous:
Ο πιτσιρίκος?
~χε
είχε πάει για να μου παρει τσιγάρα και ξεμεινε στην αλάνα να παίζει μπάλα.

ceralex said...

:) άνοιξη παντού!
και στα λόγια σου...που ανθίζουν κάθε φορά και περισσότερο.

Κάτι καλό θα μας φέρει..ναι!

να είσαι καλά αγαπητέ!

Anonymous said...

Η τύχη δουλεύει με το ρίσκο.

Νομίζω πως θα το θυμάμαι για πάντα αυτό. Και τώρα που ανακαλύψαμε(?) τα όρια(?) ήρθε η ώρα να τα ξεπεράσουμε(!)

και...

Sigmataf said...

@ceralex:
Είναι η αγαπημένη μου εποχή.
Τι κάνεις εσύ?
Καλά σε κόβω(;)


@Anonymous:

...και πάμε για άλλα.

"Τον δρόμο τον ανοίγουμε περπατώντας".

Όσο ζόρι και να έχει αυτό.
;)

Anonymous said...

''δεν θα απολογηθώ για ότι αγαπώ..'' ούτε καν στην άνοιξη που έρχεται και με βρίσκει όταν ξυπνώ σε ξένο κρεβάτι σαν ναζιάρα παρθένα και μου ζητά εξηγήσεις...
όμορφη καλημέρα ρεεε..

Xenia said...

μου αρεσει ο τροπος που γραφεις. κατεβαζω με το ποντικι το κειμενο κι ανηπομονω να δω το τελος.
με ταξιδευεις στις ιδιες τις εικονες που περιγραφεις.
φευγω στιγμιαια απο το γραφειο κι ακολουθω τις λεξεις σου μεχρι να τελειωσουν και να επανελθω!!

Sigmataf said...

@Anonymous:
Πολύ μου άρεσε το αθτό που μόλις διάβασα.
Να ζιαρα παρθένα?
Χε~

@patatoula:
Και τι δικό σου συναντάς, στο ταξίδι?

Xenia said...

μα το ταξιδι ειναι δικο σου. εγω απλα ακολουθω για λιγο...

unlearn... said...

Εμένα μου λες.....











άνοιξη ολέ!



και ναι ναι κάτι καλό!
κάτι καλόοοοοοοοοοο!!!χοχοχο!!!

Mr D. said...

ki omos myrizoun oi margarites... esto kai synnefiasmenes..
pos na apolamvaneis th diadromh sou ta proina?

προφιλ του sigmataf

My photo
athens, center, Greece
www.myspace.com/sigmatafmusic