Friday, December 28, 2007

Παραμύθια για μεγάλα παιδιά. (# 3)




(Αυτή με την σειρά της, σπάνια γελούσε και εκδήλωνε τα συναισθήματά της.)



Σιγά, σιγά
ο φίλος μας άρχισε να ξεκόβει από το δάσος
και να περνάει όλη τη μέρα του, μαζί της.



Χώθηκε στον κόσμο,
της προσπαθώντας να βρει, γιατί δεν γελάει.


Αυτή όσο τον έβλεπε να προσπαθεί,
άλλο τόσο κλεινόταν και δεν μιλούσε



Εκείνη την έναστρη νύχτα του Χειμώνα
ο Ψιτ πήρε την μεγάλη απόφαση να τα παίξει όλα για όλα.



(Είχε γίνει αυτοσκοπός του να κάνει την όμορφη ύπαρξη να χαμογελάσει.)




Περπάτησε μέσα στο δάσος και κάθισε σε έναν κομμένο κορμό.

Έψαξε μέσα στο κοφίνι με τα χαμόγελα για να βρει κάποιο μοναδικό.

Έβγαλε το πιο όμορφο από όλα και έτρεξε πίσω στο σπίτι του για να της το δώσει.



Αυτή, βλέποντας το χαμόγελο στα χέρια του, το βούτηξε και το πέταξε από το παράθυρο.

Μα γιατί;

Της είπε.



Δεν το θέλω αυτό!

Του απάντησε αυταρχικά.


Τι θέλεις;

Της είπε με ύφος απορίας;


Θέλω το δικό σου χαμόγελο!

Αυτό μόνο θα μου άρεσε.



Ο Ψιτ, δεν το σκέφτηκε καθόλου.

Το έβγαλε και της το έδωσε.


Εκείνη το πήρε και φορώντας το, κοιτάχτηκε σε μια δροσοσταλίδα.


Είμαι υπέροχη!!!
Μου πάει πάρα πολύ... μπορώ να το κρατήσω για πάντα;


Ο Φίλος μας κι ας μην είχε χαμόγελο χάρηκε που της το χάρισε.


Εννοείται!

της απάντησε..



Περίμενε,
πως με αυτή του την κίνηση θα αλλάξει το σκηνικό
και η νεράιδα θα αρχίσει να του εξωτερικεύει τα συναισθήματά της.

Το βράδυ κύλησε
και το επόμενο ξημέρωμα οι κόκορες σηματοδότησαν την καινούρια αρχή.

Δίπλα στο ξύλινο κρεβάτι του Ψιτ,

υπήρχε ένα μήνυμα γραμμένο με χρυσόσκονη.




"Έι Ψιτ, σε ευχαριστώ για όσα μου προσέφερες,

είσαι πολύ καλός όμως για μένα και δεν σου αξίζω.

Δεν μπόρεσα να σε ερωτευτώ.

Συγνώμη για όσα πέρασες μαζί μου.

Το χαμόγελο σου λέω να το κρατήσω.

Έτσι για να σε θυμάμαι.

Γειά σου."




Ο Ψιτ λυπημένος περπάτησε στο δάσος ψάχνοντας την νεράιδα.



Έταξε μια νύχτα με αίμα στις νυχτερίδες για να την γυρέψουν στους ουρανούς.


Υποσχέθηκε φρέσκο χώμα στα σκουλήκια για να την ψάξουν κάτω από την γη.


Μέχρι και το ξύλινο σπιτάκι του αντάλλαξε με τους ξυλοκόπους
για να του πούνε αν την είδαν στον κόσμο των ανθρώπων.



Τίποτα.




Πουθενά.













to be κουνουπί
διουδ...31/12/07













προφιλ του sigmataf

My photo
athens, center, Greece
www.myspace.com/sigmatafmusic