Διάσημα προθανάτια λόγια

· Προλαβαίνουμε να περάσουμε απέναντι...

· Παράξενη γεύση έχει...

· Οχι ρε, δεν είναι πολύ κλειστή η στροφή...

· Τι είπες ότι γίνεται άμα τραβήξεις την περόνη;

· Καλό σκυλάκι...

· Διάολε, τα μπέρδεψα με τις ασπιρίνες...

· Σίγουρα αντέχει η γέφυρα...

· Τρέχει τίποτα ρε μάγκα;

· Θυμάσαι αν είπε 5 ή 50 γραμμάρια νιτρογλυκερίνη;

· Ηρεμήστε, το τηλεφώνημα για βόμβα ήταν μια συνηθισμένη φάρσα...

· Ποιό σχοινάκι ανοίγει το αλεξίπτωτο;

· Είδες πόσο καλή ισορροπία ξέρω;

· Θα σου πώ εγώ ποιος δεν ξέρει μπάνιο...

· Ας κάτσουμε κάτω απ’το δέντρο μέχρι να περάσει η μπόρα...

· Ας το ρισκάρουμε...

· Εδώ είμαστε ασφαλείς...

· Άντε, φεύγω γιατί θα με σκοτώσουν οι δικοί μου...

· Ναί, τον έκλεισα το γενικό...

· Μόνο πάνω απ’το πτώμα μου...

Φιλάκια...

Σε λίγο καιρό,

θα ψάχνουμε να φιλήσουμε κάποιον βάτραχο,

μπας και γίνουμε άνθρωποι.

Κάπως έτσι.

Οι καλύτεροι της ράτσας μας γίνονται φονιάδες.

Ακολουθούν σε απόσταση ασφαλείας

οι ποιητές

οι παραμυθάδες

οι τερατολόγοι γενικώς

Μερικές χιλιάδες έτη φωτός πιο πέρα

Πλατσουρίζουν αγέλαστοι κι ανόρεχτοι

Στα στάσιμα νερά της μετριότητας

Οι όμηροι του φόβου

Γιάννης Αγγελάκας.
Ποιητική συλλογή: Πως τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε;
Εκδόσεις: Λιβάνη.


Κάπως έτσι,
με αυτές τις σκόρπιες-συμπυκνωμένες έννοιες,
με βρήκε το ξημέρωμα.
Κοιτάζοντας απο τα στόρια μου την πόλη,
ισορροπώντας στα κάγκελα ανάποδων στροφών.

Κάπως έτσι, με εντόπισαν οι διαστροφικές μου ανάγκες
και με χώρεσαν, με στρίμωξαν σε διαδικά συστήματα.

Κάπως έτσι αντιλήφθηκα πως ο τρόμος μου
μπροστά σε μια άδεια Α4, είναι ο ίδιος τρόμος
με το να αφήσω ο άλλος να κοιτάξει μέσα μου.

Κάπως αλλιώς, στέλνω την καληνύχτα μου
σε όσους κοίταξαν κάτω απο την επιφάνειά μου
και ταυτισμένοι, τρόμαξαν
απο το πόσο πολύ μοιάζουμε.

Καληνύχτα λοιπόν...

Ίσως να τα ξαναπούμε, εκεί...
...στις ανάποδες στροφές.