διέσχισε αστικές ερήμους.
Κτήρια θεόρατα δίχως ίχνος ζωής.
Μόνο τα δαχτυλικά αποτυπώματα του ανταγωνισμού
υπήρχαν στα τζάμια.
Έψαχνε αυτό το κάτι, που θα τον έκανε
τόσο δυνατό και σίγουρο που θα υπερίσχυε
έναντι της μοναξιάς του.
Χτύπησε το κινητό του…(άγνωστος αριθμός.)
Ξαφνιάστηκε.
Απάντησε.
- Ποιος;
- Τι κάνεις ρε φίλε;
- Ποιος;
- Είσαι καλά;
- Την παλεύω! Με ποιόν μιλάω;
- Τι σημασία έχει; Σε ρωτάω αν είσαι καλά κι εσύ σκαλωμένος με ρωτάς, ποιος είναι;
- Καιρό έχουν να μου κάνουν αυτή την ερώτηση…ε, μου φαίνεται λίγο παράξενο, ειδικά σε μια έρημο που νόμιζα πως είμαι μόνος.
- Ωραία λοιπόν, είμαι εκείνος ο άγνωστος που έπεσες πάνω του χθες το βράδυ, στο όνειρό σου.
- Μα δεν βλέπω όνειρα.
- Κάνεις όμως…
- Ο.κ.! τι θέλεις από εμένα;
- Να ξεκολλήσεις!!!
- Από τι;
- Από τον φόβο και την εθελοτυφλία.
- ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΜΑΙ!!!
- Την ταινία ¨ΤΟ ΜΙΣΟΣ¨ του Ματιέ Κάσσοβιτς την έχεις δει;
- Δεν βλέπω κουλτουριάρικες Γαλλόφωνες ταινίες.
- Οπότε άκου προσεχτικά...
...Ξεκινώντας η ταινία, μια φωνή έλεγε:
Ξέρετε την ιστορία για κάποιον που πέφτει από έναν ουρανοξύστη και κατά την διάρκεια της πτώσης του, για να τονωθεί, επαναλαμβάνει:
Μέχρι εδώ, όλα πάνε καλά.
Μέχρι εδώ, όλα πάνε καλά.
Μέχρι εδώ, όλα πάνε καλά.
Σημασία όμως, δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση.
Σημασία όμως, δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση.
