Μικρές κυκλοθυμικές αλλαγές

Κάποια κρύα απογεύματα,
που η ομίχλη απλώνεται...
τρυπώνω στο καταφύγιό μου
και ταξιδεύω με μουσικές,
λεξούλες,
παλιές εικόνες και καινούργια πλάνα.







Κάπου - κάπου,
αισθάνομαι πως έχω μεγαλώσει για παιχνίδια...


...τότε μου χτυπάει την ξύλινη πόρτα,
εκείνος ο πιτσιρίκος και κρατώντας μια μπάλα στα χέρια του,
μου λέει:






Πάμε έξω να παίξουμε;
Έλα ρεεεεεεεε...

Γιατί όχι;


Έλα ρε...
Μην είσαι έτσι...





Τον κοιτάω και γαληνεύω...


Μου δίνει την μπάλα και αρχίζω να την κλοτσάω
και να ντριμπλάρω τον εαυτό μου

"τι εγωιστικό;"
σκέφτομαι και την αφήνω.

Τον χαϊδεύω στο κεφάλι και του χαμογελάω.

Τι θέλεις να παίξουμε;
του λέω.

Έλα να πάμε στην κορυφή του βουνού
και να παίξουμε χιονοπόλεμο
και μετά να ψάξουμε να βρούμε
που κρύβεται το γέλιο.




Με ξαφνιάζει...

Μέσα μας!
του απαντάω,
με το απόλυτο ύφος
των μεγάλων...

Πως γίνεται να μπούμε μέσα μας;

με ρωτάει με ύφος παιδικής απορίας...


Θα έχει κορυφές χιονισμένες για να παίξουμε χιονοπόλεμο;

Άντε να του εξηγήσεις...

σκέφτομαι,

αλλά δεν υπολογίζω πως ακούει την σκέψη μου...




Έι κύριε...
μπορεί να είμαι μικρός αλλά δεν είμαι κουφός...




Μου λέει και αρχίζει να τρέχει,
κλοτσώντας την μπάλα του και γελώντας δυνατά.




...

15/11/07

Σήμερα,
μια μικρή γυναίκα με ρώτησε...





-Πας σινεμά;

-Ναι... και τον τελευταίο καιρό πάω μόνος.

-Μόνος;;;
Αυτό σημαίνει, ο,τι τα έχεις βρει με τον εαυτό σου...

χα...!

Άντε να της εξηγήσεις
πως με τον εαυτό μου
είμαστε

εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες.

Έτσι ανοίγω την πόρτα και ξεχύνομαι,

γίνομαι αστερόσκονη και σε κυριεύω...

ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ...




Ρε, είσαι πολύ όμορφη.

Δεν έχω παρομοίωση για την περίπτωση σου.

Τίποτα παραπάνω από το...
να σε δω γυμνή...

έτοιμη...

για το παιχνίδι σου...



Ρε...
δεν ξέρω αν ποτέ σου πω
πόσο σε θέλω
και το εκθέτω αυτό
γιατί σε θέλω από παντού.

Πάνω,
κάτω και μέσα...

Θα μπορούσα να γράφω για ώρες, πως σε βλέπω...

Αλλά προτιμώ να στα πω...



Μου αρέσει να πηδιέμαι με κεφάλια και έξυπνα μυαλά.


Το σαρκικό μετά, βγαίνει καύλα!!!




Απλά, καύλα...





Είναι αυτές οι διαφορές σε εμένα και τον πιτσιρίκο που σου προανέφερα.

Σκέψου...2 σε 1





Και αν χωθεί και ο γελωτοποιός
3 σε 1




Τέλεια!



από παντού δηλαδή...



3 άτομα για πάρτη σου...


Πως αλλάζει το ρομάντζο σε καύλα...είδες;


Ανοίγοντας την πόρτα,

δεν θα σου πω,

πόσο θέλω,






να γαμηθούμε...

Θα σε ρωτήσω μόνο...
(φορώντας το χαμόγελο του γελωτοποιού)



Πόσο εγκλωβισμένος στην ομορφιά του,
μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος;


χε...


Πως είναι πίσω από αυτήν,
εκεί μέσα;


αλήθεια...
πότε σε ρώτησαν τελευταία φορά
για το εκεί μέσα;



Μην μου απαντήσεις...



Αν σου κάνει

κράτα το...









ξέρεις που θα με βρεις...







χε!

Sigmataf

19
Νοεμβρίου
2007

φωτογραφίζοντας το κενό.

(ρωτάω)

Πόση σιωπή χρειάζεται για έναν παρορμητίσμο;
Τι είναι και τι όχι, ηθικό;


(σκέφτεσαι)

Αν μου έμεναν δύο στιγμές...
στη μία θα χάριζα εμένα,
και στην άλλη...
...ό,τι περισσεύει.



(θυμάται)

Το έγκλημα έγινε σούρουπο.
Το σχεδιάζαμε καιρό
μα δεν τολμούσαμε να το πούμε.
Κοιταχτήκαμε στα μάτια
και απλά σωριαστήκαμε στο έδαφος.



(καταλήξαμε)

Συγχωρήστε μας κύριοι
που δεν ανταπεξήλθαμε στα αισιόδοξα φινάλε
και κρατήσαμε τον ρεαλισμό.

Συγχωρήστε μας.