Θα διασχίζεις ένα πρωινό τον κόσμο
και θα είναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο.
Κάτι από ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ
Κάτι από μένα.
Χθες το βράδυ ξεκίνησα ένα ταξίδι μέσα στην πόλη, με τα πόδια.
Έκανα ότο-στοπ στον αυθορμητισμό και με πήρε μαζί του.
Προορισμός μου;
ΧΕ! Τι με ρωτάς τώρα;
Συνομίλησα με περαστικούς που κυνήγησαν το άπιαστο.
Διέσχισα πεζοδρόμια και πήγα αντίθετα σε μονόδρομους.
Όμορφες σκέψεις με συντρόφευσαν...
Θέλω να τρέχω σαν παιδάκι στα λιβάδια.
Να μαζεύω χρώματα κι αρώματα στις τσέπες.
Το βράδυ όταν επιστρέφω στην φωλιά μου,
να τα κρεμάω στην οροφή μου
να ξυπνάω... γεμάτος.
Γ Ε Μ Α Τ Ο Σ !
*******************
Είναι αυτό το κάτι παραπάνω που πάντοτε αναζητώ.
Είναι αυτό σου λέω…και θα το βρω!
Ένα βλέμμα φευγαλέο,
ένα τσιγάρο τελευταίο και μια γουλιά καφές,
είναι όλα μου τα υπάρχοντα μπροστά στις αυγές.
Μερικές φορές, το κεφάλι μου γεμίζει τόσο ασφυκτικά, που το νιώθω!
Καίγεται…
… από ανάγκη…
… από αγάπη.
#####################
Μπήκε ο Μάιος κι εγώ ξαναγεννιέμαι!
Ζεσταίνομαι και ξεδιψώ με μελωδίες.
)Οι Κιθάρες, πολλές φορές, μου θυμίζουν
όσα ξέχασα να αποχαιρετήσω προτού φύγω,
από το μικρό μου δυάρι
-για να ενσωματωθώ-
με τα βλέμματα και τα λόγια του κόσμου.(
Είναι 1 από τα ταξίδια μου και αυτό.

Τα παιδιά που τρέχουν στις ηλιαχτίδες.
Έχουν κάτι δικό μου.
Μυρίζουνε Άνοιξη.