Μικρέ μου ήρωα…
….εσύ που στις παρυφές των σκέψεών σου
πλαγιάζουν τα θυμωμένα μου τραγούδια,
πρέπει να καταλάβεις...
... ξέμεινες μόνος να κυνηγάς το άπιαστο,
με τις πιθανότητες να τείνουν προς το μείον.
...εγκλωβίζεσαι ολοένα και περισσότερο,
σβήνοντας την δίψα σου για οτιδήποτε
φαντάστηκες,
θέλησες,
πλησίασες,
απέκτησες.
Μην χαλιέσαι όμως.
Μπορείς ακόμη!
Έχεις την πιο μεγάλη ευκαιρία της ζωή σου.
Βούτηξέ την από τα μαλλιά και σύρ’ την
στους δρόμους της απρόσωπης πόλης,
ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ...
Αυτή είναι η μηδενικότητα του ενός.
38 comments:
Υπο τους ήχους του τραγουδιού
One of these days-Pink Floyd
One of these days
I'm going to cut you into little pieces!!!!!!
Κάπως έτσι.....
one is the loneliest number... αλλά προτιμώ να σκέφτομαι τη μοναδικότητα του ενός...και του άλλου, του μοναδικού και σημαντικού άλλου" μεχρι τότε στα ονειρα μας θα τρέχουμε και θα ξυπναμε με γονατα γδαρμενα...παιχνίδι είναι, θα την πιάσουμε την ευκαιρία!
Όπως λέμε.......
....θα την βρούμε την άκρη.
Εγω πολυ θα ηθελα να φωναξω τα λογια σου στη μουρη συγκεκριμενων ανθρωπων...
Εγώ που τα φωνάζω σε εμένα πειράζει;
;)
Το χειρότερο είναι όταν κάνουν ζευγάρι 2 μοναχικές Μονάδες και παραμένουν μόνοι ο καθένας στον Μικρόκοσμο του.
Τις μεγάλες ώρες σκέφτεσαι γαμάτες ατάκες;
'Βούτηξέ την απ'τα μαλλιά και συρ'την στους δρόμους της απρόσωπης πόλης..' για παραδειγματισμό..
Και ΟΥΡΛΙΑΞΕ..
ό,τι ακριβώς γράφει η ταμάρα...
και ο άβατον
πολύ δυνατό!
φιλιά Σ-Τ μας
weirdo:
Εγώ λέω αντί για ουρλιαχτό να βγω στο μπαλκόνι και να φωνάξω
Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α ! ! !
Alkyoni:
καιρό έχουμε να τα πούμε.
Τι κάνεις;
Όλα καλά;
ourliazontas...
soulmates:
Ούρλιαξε-κάψε-αναγεννήσου
Είναι το λιγότερο λυπηρή αυτή η μηδενικότητα. Κ δεν ξέρω αν το χειρότερο είναι αυτό ή αυτό που περιγράφει κ ο άβατον.
Ίσως μερικές φορές όταν αυτό το ένα παύει να είναι ένα κ γίνεται δύο, να χάνεται λίγη κ από τη μηδενικότητά του....
Μου έδωσες τροφή για σκέψη κ προβληματισμό για τις επόμενες μέρες. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! ;)
όχι...μηδενικότητα,
μοναδικότητα ναι...
Οι ήρωες που έρχονται στο μυαλό μου κάνουν χωρίς ν' αρθρώνουν λέξη. Γνώμη μου: μπορείς καλύτερα και περισσότερα. Όμορφα, ήσυχα και απλά.
Ολοι τελικα μονοι ειμαστε..Ερχομαστε μονοι και φευγουμε μονοι..Αυτη ειναι ισως και η καταρα του ανθρωπου ή και η λυτρωση του..Κανεις δεν ξερει..
βαλτός είσαι...?
πάω να το ξαναδιαβάσω...
μάκια
*****
egw peirazei pou anti na ourliazw grafw cd k bibliarakia me stixous k zwgrafies pou den ta deixnw pote se ekeinous pou thelw na ta pw?
mhpws na paw e3w apo to spiti tous na ta kapsw?
wres wres n iwthw oti anhkw sto dafni....
makia....
Το κακό με μένα είναι ότι αν κάτσω να εμβαθύνω λίγο παραπάνω, πέφτω σε κατάθλιψη και μετά...άντε να με σηκώσεις...
Οπότε..
τις καλησπέρες μου!
(τα καλά και συμφέροντα...)
αυτη ειναι???
Συμφωνώ με την Αλήτισσα.
Μόνοι ερχόμαστε μόνοι φεύγουμε...
Το κείμενο δεν σηκώνει και πολύ σχολιασμό.
Φωνάζει απο μόνο του...
Πολύ βαθύ και αληθινό.
Ωραίοι στίχοι.
Εύχομαι καλή και τυχερή χρονιά και σ' εσένα.
Ξεχασμένο κορμί, χαμένο μυαλό.
Υπάρχει κανείς που τον βλέπει να υπάρχει;
Γειά σου Sigmataf. Εγώ σε βλέπω
αυτή είναι κι' η δύναμη των πολλών.
Η επιλογή είναι δική μας...
Οι ήρωες, αυτοί που τολμούν, αυτοί που πάνε κόντρα στο ρεύμα δυστυχώς είναι και μόνοι τους!
Ίσως αυτό είναι και το τίμημα της επιλογής τους να ορθώσουν ανάστημα μπρος στα τετριμμένα.
Τότε δεν υπάρχει μηδενικότητα του ενός, αλλά "απειροσύνη" (αν μου επιτρέπεις) του ενός .. και μοναχικότητα ίσως ...
Φιλιά πολλά και καλό πρωινό!
Little A:
Μακάρι να μην ήταν έτσι η κατάσταση κι ας μην είχαμε όλοι μαζί τροφή για προβληματισμό.
Τα φιλιά μου.
παπαρούνα:
Επέτρεψέ μου να πω:
Δεν θεωρώ ότι στην μοναχικότητα υπάρχει και τόση μοναδικότητα.
Μοναδικός, όπως το έχω στο μυαλό μου, είναι κάποιος που ξεχωρίζει και το βλέπουν όλοι.
Όταν είσαι μοναχικός, ποιος θα το δει;
Attalanti:
όλοι μπορούμε καλύτερα και περισσότερα, αρκεί να είμαστε μαζί.
Μια τεράστια αγκαλιά.
Αλητισσα:
Βιολογικά, ναι είμαστε μόνοι.
Πρακτικά όμως ανήκουμε στο σύνολο.
:)
bereniki:
Έγραψες βαλτός κι εγώ διάβασα βάλτος.
:)))
Κάνεις το πιο όμορφο πράγμα(στίχους, ζωγραφιές κ.λ.π)
Να είσαι καλά και να τα λέμε όπως τα λέμε κι ακόμη καλύτερα.
Asimenia:
Όλοι μα όλοι λίγο πολύ εθελοτυφλούμε.
Το θέμα είναι η συχνότητα και το μέγεθος.
Να είσαι καλά.
elemental_on:
Τι άτομο είσαι;;;;
Όχι, εγώ είμαι, δεν είναι αυτή.
Φοίνιξ:
Φωνές αφημένες στο μεταμοντέρνο Χάος.
Αίσθησις:
Στίχοι πεζής φρίκης.
Σε ευχαριστώ και το 2007 να είναι ότι καλύτερο μέχρι τώρα στη ζωή σου.
Desposini Savio:
Κι εγώ το παθαίνω καμιά φορά μπροστά στον καθρέφτη μου.
Ε, μετά ξέρεις τι κάνω;
ΟΧΙ;
Με ξεχνάω και πέφτω για ύπνο.
allmylife:
:))))
Έτσι απλά!!!
seaina:
Δεν έχω καταλήξει ακόμη(το ψάχνω)
αν οι ήρωες αναγνωρίζονται μέτά θάνατον ή αν δεν υπήρξαν ποτέ πέρα απο τα παραμύθια.
Μεγάλες φιλούρες για ένα ήρεμο και όμορφο απόγευμα.
αυτο δεν λεω και εγω εσυ
Απλά Τ Ε Λ Ε Ι Ο .
Καλά το πήγαινες ρε παιδί μου, γιατί μου το χαλάς έτσι στο τέλος; Διακρίνω μια ειρωνία; Γιατί μωρέ η μηδενικότητα του ενός; Δε γίνεται η μοναδικότητα, που λεει και κάποιος παραπάνω; Δεν πιστεύω οτι "ένας ίσον κανένας"..........μπααα, ούτε εγώ δεν τα πιστεύω αυτά που λέω, πρέπει να το παραδεχτώ, you are so f... right
Χάρηκα που σε ξαναβρήκα πάντως!
elemental_on:
Κάπως έτσι.
argyrenia:
Απλά αληθινό.
proserpina:
Κι εγώ χάρηκα που μου ξαναχτύπησες την πόρτα.
Καλό μας βράδυ!!!
Κι όμως έτσι είναι η πλειοψηφία των περιπτώσεων φίλε μου!
Δυστυχώς...
Άβατον:
Ρε κολλητέ, πες το ψέματα.......
Pythia:
Μπορείς να μ' έχεις απο κατω και με τοπ ζόρι να με θάβεις στη σιωπή.
Να επιμένεις πως μου αξίζει ένα άδειο πιάτο και σαν σκυλί να με κλοτσάς μες στην βροχή.
μ'αρέσει ποιο πολύ απόλα σου!
αλεξάνδρα:
Με δουλεύεις;
δεν συνηθίζω να το κάνω, μ'άρεσε...
γιατί;
οκ.
απλά το είχα γράψει το '03 και δεν περίμενα να πάει έτσι.
Σε ευχαριστώ πάντως.
Post a Comment