Αθήνα.
Αμπελόκηποι.
Ώρα 06:31'.
Αμπελόκηποι.
Ώρα 06:31'.
Κάθομαι παρέα με την θολούρα μου
και προσπαθώ να πατήσω κουμπάκια.
Σάββατο, ξημερώματα Κυριακής.
Ο Μάρτης, άλλαξε ώρα με DJ Shadow
κι εγώ σκαλώνω με το πριν και με σένα.
Γενικόλογα! όπως έλεγες γελώντας, τότε που τα πίναμε.
-Το ξέρεις το βουνό εδώ πιο πάνω;
Είναι το Αττικό Άλσος.
- Ναι, το ξέρω.
- Πάμε ΤΩΡΑ!
-Και καμιά μπυρίτσα, δεν θα με χάλαγε...
Θυμάσαι τότε...
...πιτσιρίκια που τρέχαμε στο πάρκο
περιμένοντας να περάσει κάποιο αεροπλάνο;
...την μαυροφορούσα γρια που συναντήσαμε στο ρέμα;
… την προφητεία εκείνο το βράδυ;
Μελέτησε τα σημάδια του καιρού.
Ζήσε στο μεταίχμιο και παρέμεινε αληθινός.
Πολλούς θα συνεπάρεις.
Λίγοι θα σε καταλάβουν.
---------------------------------------------------
μικρή μου, άνοιξε τα φτερά σου και πέτα!
πέτα
πέτα
πέτα
πέτα
πέτα
πέτα
πέτα!
Μπροστά, είναι η εξέλιξη.
Πίσω, όσα θυμάσαι!
63 comments:
Χαιρετισμούς
στα παιδιά που αισθάνονται μεγάλοι
και
στους μεγάλους που αισθάνονται παιδιά.
Αντιστρέφω τους χαιρετισμούς.
Έπεσε σύρμα για αναμνήσεις ή μου φαίνεται;
Πάντως, μια μεγάλη αλήθεια είπες. Απ' τη στιγμή που είσαι στο μυαλό, "είσαι εδώ".
Κολλάει και με τη δικιά μου επιστολή.
na tis peis na mi tromazei kathe pou tha tsakizetai...opote to zitaei ta ftera tha ksanafutrwnoun...arkei na sikwnetai kai na kanei tin kinisi...
Καλημέρα παιδιά
Hello, SIGMATAF! How are you?
Thank,s for you work and have a good weekend
Εχεις καεί τελείως κολλητέ;
συγχρονισμος σκεψεων εδω...
τους χαιρετισμους μου
:-)
καλησπερεςςς...
πέτα... μέχρι εκεί που κανείς δεν έχει καταφέρει. γίνεται αυτό.
(ειλικρινά μ'άρεσε πολύ)
:(
ξέρεις ότι οι Αναμνήσεις είναι πάντα μπροστά...εκεί που θα πατήσεις...που θα κλάψεις...που θα νιώσεις ευτυχής...είναι εκεί...το έχουν προβλέψει...ή απλώς...το έχουν σχεδιάσει...
Αφέσου στο όραμα..όντως όλοι μας πρέπει να το κάνουμε αυτό...
Και να προσπαθήσουμε να πετάξουμε όσο πιο ψηλά θέλει ο καθένας μας..διότι αυτή η προσπάθεια αξίζει...
αλεξανδρα:
πέτα... αυτό μένει.
Bliss:
Όμορφο το post που "ανέβασες"
Y.K.M.T.:
Αν και ............ ναι!
κατα κάποιον τρόπο.
just..living!!!
!!!just..living
σιγμα ταυ..αρχικα μου γραμματα
μ αρεσε τοσο πολυ το κειμενο που δν ειχα λογια να εκφραστω!
ευχριστω που μ εκανες να νιωσω ετσι απλα...
μακια
είμαι μια μεγάλη 2.5 χρονών!
Καλημεροφιλί!
Θυμόμαστε για να πορευόμαστε .. για να πετάμε!
Φιλιά και καλή εβδομάδα!
(Κάπου εκεί ήμουνα κι εγώ προχθές)
klise auto pou tha po, alla prepei na exeis kali mnimi gia na exelixtheis. i oxi?
kalimera!
Υπάρχουν κάποιοι που φοβούνται
τις πτήσεις μας
γιατί όσο πιο ψηλά μαθαίνουμε
να πετάμε
τόσο πιο μικρά και ανούσια μας φαίνονται
αυτά εδώ κάτω.
Να ζούμε στο μεταίχμιο και να παραμένουμε αληθινοί.
Γιατί αυτό είναι το μυστικό της μεγαλύτερης καρποφορίας και της μεγαλύτερης απόλαυσης στη ζωή μας.
Οι αναμνήσεις μας πηγαίνουν πολύ μακριά.. ίσως πιο μακριά κι αυτά που ζήσαμε.
Πολλά φιλιά..
«Σκαλώνω με το πριν και με σένα». Τι υπέροχη ενασχόληση, αλήθεια. Το να σκαλώνεις, έτσι σε αναμνήσεις και πρόσωπα.. Το μέλλον άλλωστε πάντα βασίζεται στο παρελθόν. Αλλιώς.. δεν γίνεται!!
Τρελλοκομείο ...ψήνομαι στον πυρετό..το ποστάκι σου με αποτελείωσε...ευτυχώς υπάρχει και ο Dave και νιώθω πως δέν είμαι η μόνη καμμένη σε αυτό τον πλανήτη...
Πάω να πετάξω λοιπόν κι εγώ...φυσικές παραισθήσεις σήμερα τη νύχτα...άν ξυπνήσω απαγγέλοντας ποιήματα στα πορτογαλλικά εσείς οι δύο θα φταίτε...
Γεια σου ρε Tamara de Lempicka!!!
Bliss:
Γεια σου πλαΖματάκ.
Πως είσαι εκεί στα ξένα;
pythia:
Κι εγώ ένας πιτσιρικάς 27 ετών.
seaina:
Είχα μια ελαφρά θολούρα και δεν πρόσεξα και πολλούς.
;))
Φιλιά.
Angel Vs Life:
Χωρίς πριν, δεν υπάρχει μετά.
Νομοτέλεια.
Agent of Chaos:
Καιρό έχω να σε δω.
Χάρηκα που πέρασες απο εδώ.
sunshine:
Ναι-ναι!
patsiouri:
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Άντε καλό κάψιμο και περαστικά!!!
Πωωωωωω μ'έφτιαξε το ποστ σου Sigmataf...
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΑΞΩ. ΜΠΟΡΩ;
Μα το κάνεις ήδη!
;)
Υπερατλαντικό πεταγμα με τον Κλαρκ Κεντ. (α.κ.α SUPERMAN)
εμενα ολοι μου λενε οτι γινομαι πολυ παιδακι ωρες ωρες και μου την σπανε..με λενε παιδακι επειδη φοραω ζαρτιερες μεσα απο τζιν, με λενε παιδακι επειδη φοραω πολυχρωμο πουκαμισο και κολιε επηρεασμενο απο τα 60's, με λενε παιδακι επειδη ονειρευομαι και χαμογελάω ασύστολα..μαλλον τους κακοφαίνεται που ΠΕΤΑΩ...αλλα σ'αυτην την πτήση, είσαι πάντα μόνος..εσύ και τα φτερά σου...!
Το παιδάκι δεν θα φορούσε ζαρτιέρες...
και αν φορούσε, θα τις έβαζε πάνω απο το τζιν.
Ειμαι εδω ειμαι
Πολύ πολύ όμορφο ήταν αυτό..:) Χαίρομαι που σε ανακάλυψα
οπς! Ενέσκυψε άνοιξη κι εδώ. Πα να πει, ανθίζει το γυμνό δέντρο της πεθυμιάς. Μας πνίγουν οι μυρωδιές της ανάμνησης και "η ποίησις, είναι το καταφύγιο που φθονούμε".
Καλά είναι να μη φτάνει κανείς στο απώγειο της πτήσης του. Μετά αρχίζει η πτώση. Λέω τώρα εγώ...
Πάρε φόρα και πέτα..
(..ή απλά πήδα..!)
Γεια σου, ρε sigma.........
Η ζωή στο μεταίχμιο μπορεί να γίνει και επικίνδυνη, αλλά είναι μια ζωή γεμάτη γοητεία...
φιλί!
Χαιρετισμούς! Και φιλιά!! :)
Αθήνα.
Κάπου ψηλά.
Ώρα... ποιος ξέρει?
Κάθομαι χωρίς καμμιά θολούρα και αφήνω τους άλλους να πατάνε τα κουμπάκια.
"Τους δρόμους τους ανοίγουμε περπατώντας..."
Εγώ ξέρω πως συνήθως οι άνθρωποι περπατάνε προς τα μπροστά.
Για να μπορέσεις να πετάξεις, πρέπει πρώτα να μάθεις να βουτάς χωρίς να πνίγεσαι.
(Ήθελα και το 3ο μέρος...
αλλά τι να κάνουμε?
Έτσι είναι αυτά.)
Καλημέρα :)
Μωρέ εσύ καλά τα λες, έλα όμως που φοβάμαι τα ύψη....
Maria_Adouaneta (Δε με λενε Μαρία):
Επ...
Queerdom:
Καλωσήρθες!
;)
Herinna:
Αυτό ισχύει εν μέρη, αλλά...
Στον φόβο της πτώσης δεν πετάμε ψηλα;
weirdo:
Απλά δεν μπορώ να το κάνω...
χρειάζομαι και συναισθημα
;))
3 parties a day:
ΝΑΙ!
Ανδρομεδα:
φιλιά.
kwlogria:
Σεξ και Βια στην 3η ηλικία.
;)
Γουστάρω που βόλταρες απο τα μέρη μας.
Little α ...
" Αθήνα.
Κάπου ψηλά.
Ώρα... ποιος ξέρει?
Κάθομαι χωρίς καμμιά θολούρα και αφήνω τους άλλους να πατάνε τα κουμπάκια."
Άνετη σε κόβω.
"Τους δρόμους τους ανοίγουμε περπατώντας..."
Χαίρομαι που σου άρεσε αυτό το τραγούδι απο τους Ερίσμα.
"Εγώ ξέρω πως συνήθως οι άνθρωποι περπατάνε προς τα μπροστά.
Για να μπορέσεις να πετάξεις, πρέπει πρώτα να μάθεις να βουτάς χωρίς να πνίγεσαι."
Ναι! Οι άνθρωποι περπατάνε μπροστά.
Όσο για την βούτα...μεγάλη κουβέντα που δεν μπορεί να αναλυθεί εδώ.
"(Ήθελα και το 3ο μέρος...
αλλά τι να κάνουμε?
Έτσι είναι αυτά.)"
Μικρούλ(α).
Μην είμαστε και πλεονέκτες.
Καλησπέρα.
:)
satya:
Φόρα σωσίβιο.
;)
"Μπροστά, είναι η εξέλιξη.
Πίσω, όσα θυμάσαι!"
Πολύ μου άρεσε αυτό.
Επίσης...και στα δυό σας!
,,κανει να παρω ενα ρεντ μπουλ εγω; ,,γιατι τωρα τελευταιαααα φτερο δεν μπορω να κουνησω....και μολις βγαλω φτερα παω σαντος νατου πω οτι καηκε χεχεχεχε!!
Το πρόβλημα είναι η προσγείωση...
Το να απογειωθείς είναι εύκολο.
Πεταξα ψηλα με φτερα αγγελου,
κρατωντας αγκαλια την κιθαρα των παιδικων μου χρονων..
Την ημερα που η μουσικη με προδωσε,
ηπια στην υγεια του ερωτα..
Ξυπνησα στην αγκαλια ενος αντρα..
Ξαναγινα παιδι στην καρεκλα ενος μαιευτηριου ακουγοντας ενα παιδικο κλαμα απο ενα αναποδογυρισμενο βρεφος..
Την καληπερα μου..
Queen_Elisabeth:
έχουμε και χρυσάφια στους επισκέπτες;
patsiouri:
Σε ποιά 2 μας;
;)
sevarose:
δωσε του χαιρετισμούς.
Ghost-hunter-gr:
Η προσκρουση (για την ακρίβεια).
Αλητάκι:
Πολύ πολύ όμορφο.
δε μπορεις να εξελισεσαι παρεα με τις αναμνησεις ε?
βουλιαζεις στη ληθη.
νομιζεις οτι προχωρας αλλα μενεις πισω. κι ομως ειναι φορες που μονο εκει νιωθεις ασφαλης ρε σ.τ μου..
σιχαινομαι που το λεω.αλλα δε μπορω χωρις τις "μνημες" μου.ειναι σαν να μου λειπει κομματι.
κι όσα θυμάσαι, τα δώρα της ζωής, για να συνεχίσεις μπροστά
το ενδιαμεσο ειναι που σκοτωνει...
και τον μεγαλο αλλα και το παιδι!
καλη μερα σου ευχομαι...
εγώ τουλάχιστον δίνω όλο και πρισσότερη προσοχή στη μουσική των τρένων
Δεν προλαβαίνω να μεγαλώσω..βλέπω γύρω μου παντού μεγάλους και παιδιά που βιάζονται να μεγαλώσουν.
Μεγάλη εβδομάδα σαν τις άλλες...
Σε σένα και το Ντέιβ βρέ, άντε...το'καψες κι εσύ...οι κακες παρέες...
alicia:
Την συνήθεια φοβάμαι.
koolkiller-ess:
Όσο κι αν αυτό πονάει.
Βασιλική:
Μακάρι να σκότωνε μια κι έξω.
markos-the-gnostic:
Κι εγώ το ίδιο.
;)
lust-time:
Η Γιάννα έλεγε:
Μην είσαι μαλάκας!
Μην βιάζεσαι να μεγαλώσεις,
πάντα μεγάλος θα είσαι.
patsiouri:
Το έκαψα δεν λες τίποτα.
thimamai...
panta oi anamnhseis fernoun sto mualo antikrouwmena sunaisthimata... to xeis niwsei auto? siga siga to suneidhtopoiw... OLES tis anamnhseis tis sunodeuei ena xamogelo kai mia nostalgia...
panta omws...
...kai h zwh sunexizetai.... k auto pou prin ligo htan twra ginetai glukeia anamnhsh...
super den einai? ;)
mats
*****
ότι σε κρατάει είναι πίσω, ότι σε οδηγεί είναι μπροστά...
φιλάκια....
bereniki:
Είναι super!
spaigeck:
Ε Τ Σ Ι ! ! !
Το διάβασα πολλές φορές και πάντα η ίδια σκέψη.
Που να εστιάσω…….
Στο πέταγμα??
Μα.. όποιος είναι φορτωμένος με αναμνήσεις θα μπορεσει να παει ψηλά?
Να εστιάσω στο παρελθόν??
Ίσως αυτό να κτίζει το μέλλον….
Όμως αν κάποιος είναι κολλημένος σε αυτό,
πως μπορεί να κοιτάξει μπροστά??
Πως μπορεί να κοιτάξει ψηλά??
Ίσως το καλύτερο είναι να
ξεγυμνωθεί και να κάνει ένα μικρό βήμα μπροστά
Θα είναι μια καλή αρχή……….
Μόλις επέστρεψα σπίτι τελείως γυμνός.
Μόλις αυτό που έγραψες το βιώνω.
Μόλις...
Το τέλος έφτασε νωρίτερα.
Εστίασε όπου θέλεις.
Σε όποιο σε γεμίζει και σε αδειάζει για να ξαναγεμίσεις.
Παράξενα συναισθήματα...
εγω γιατι πιστευω οτι το παρελθον ειναι τα φτερα μας; κι η κάθε αναμνηση πούπουλο...;
α ρε αυτές οι διαδικές βόλτες κύριε ηχολήπτα...
έχουν κ πρίμα κ μεσαία κ μπάσα!
επίσης τους βάζεις μαγεία, χωρίς gates κ triggers αλλά με πολλά πυκνωτικά να μαζεύουν όλη την αλήθεια που παίζει τριγύρω
γι'αυτό σε πάω!
Η πτήση είναι ατομική και αν πας και πολύ ψηλά (κάτι πολύ επίπονο ως διαδικασία)δύσκολα θα βρεις παρεα. Ουυυυυ και κοίτα πως γίνανε και τα μάτια αυτού εκει που πετάει μόνος του. Δεν ειναι μονο από τον αέρα είναι και από τη μοναξιά, αλλά ξερεις κατι...επείδη έχει μάθει πλεόν μόνος του, όταν βρίσκει καποιον στο δρόμο (άμα βρει) λέει πως φταίει αποκλειστικά και μονο ο αέρας...και ποσο φυσάει σήμερα!
το τελός εφτασε νωρίτερα από τι?
nina:
Χα χα..
γαμάτο!
nahames nakanamoko:
Πως ξεχωρίζουν οι μουσικοί παίχτες...
Anonymous:
Με τον καιρό να 'ναι κόντρα...
έχει τιμή σαν πετάς...
Να μένεις μόνος!
Φτιάξε μια σαΐτα παιχταρά μου όπως παλιά ξέρεις εσύ.. και βγες στο μπαλκόνι σου να τη πετάξεις.. κάτσε και κοιτά την προσεκτικά.
Το ίδιο όμορφα θα αισθανθείς όπως τότε που ήσουν παιδί.
Μη μασάς ρεεεε!!!
Τα καλύτερα έρχονται, μούτρο.
Καλημέρα...
Βλέπω δεν προσγειωθήκατε ακόμα..
Χαίρομαι που οι πτήσεις μας -μέσα από τις κουβέντες μας, τις σκέψεις μας, τον τρόπο που τις μοιραζόμαστε- διαρκούν τόσο πολύ.
φιλιά
Post a Comment