Το φυλαχτό του Σεπτέμβρη.

…Χασκογελάω μπροστά στα εκατομμύρια καθρέφτες

που βρίσκονται τριγύρω μου.

Πατώ το play και ξεκινάω το tripαρισμα μου

προς εκείνες τις μέρες που έρχονται.

Μαζί μου έχω μόνο την προσμονή

+ ένα δαχτυλίδι που έκλεψα

κάποιο βράδυ του Σεπτέμβρη από τον Κρόνο.

Με χαιρετάνε τα αστέρια και λευκό σατέν εσώρουχο,

μου κουνάει η αύρα του καλοκαιριού.

Σεπτέμβρης 2008

Και το κορίτσι φοράει ένα λευκό φορεματάκι

που έχει κεντημένο πάνω του

ένα αγοράκι να χαϊδεύει ηλιαχτίδες.

Σκύβω και μαζεύω λίγη άμμο

από την τεράστια έρημο που άφησα πίσω μου.

Φυσώ την χούφτα μου και η άμμος απλώνεται

σαν χρυσόσκονη στον αέρα,

διάσπαρτη πετάει και ακανόνιστα.

Σε βλέπω κι εσένα κάπου εκεί να μοιάζεις

με πριγκίπισσα μεταμφιεσμένη σε σταχτοπούτα

για τις ανάγκες των παραμυθιών.

Τρέχω χαρούμενος

πάνω στα μικρά τσαλακώματα του σεντονιού μου

και μουσκεύω με όνειρα το μαξιλάρι μου.

Πίνω νεράκι καθαρό και αποβάλω τις τοξίνες

της κούρασης.

Σε παίρνω αγκαλιά όνειρο μου και δεν μιλάμε,,,

,,,κι όμως δεν νοιώθουμε την αμηχανία της σιωπής.

(Γιατί απλά γνωρίζουμε

πως είμαστε ο ένας για τον άλλον…)x9

Είναι η ώρα να γεμίσουμε τις λευκές σελίδες

που ακολουθούν.

Γαλάζιες και διάφανες μορφές στα καταστρώματα

και οι ενέργειες απλώνονται κατά μήκος του ορίζοντα.

Απλώνω με μανταλάκια στα σχοινιά μου,

το υπέροχο φρεσκοπλυμένο μπαλκόνι μου

με τα ποτισμένα λουλούδια

και τις μυρωδιές του νησιού μου.

Το νησί μου δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη

Έχεις δει απλωμένο μπαλκόνι σε σχοινιά?

Χάνεις!

Συναντώ τον Μικρό μπομπιρα και τον παίρνω αγκαλιά.

Οι κόλακες,

μου τον επευφημούν,

μα δεν τους δίνω σημασία

και τον βάζω να ξαπλώσει δίπλα στην καρδιά μου.

Με ρωτάνε οι νύχτες του Σεπτέμβρη αν είδα εκείνο το παιδί.

Κι εγώ χαμογελώντας απαντώ…

Τον είδα σε τροπικά μέρη.

Ντυμένος πειρατής,

να ζωγραφίζει το μέλλον του

με πολύχρωμα πουλιά και πρωτάκουστα τραγούδια.

Άπειρα λόγια έρχονται με ταχύτητα.

Με αγαπάνε,

λένε.

Τους λείπω,

λένε…

Με θέλουν,

λένε…

Μα στην τελική

το έμαθα πια...

οι στιγμές διαρκούν ακριβώς το ίδιο,

όταν περάσει ο καιρός

Και αυτό δεν το λέει κανεις.

xe~

Ομορφιά μου

Σου τάζω τα πάντα,

γιατί δεν θέλω να είσαι

τίποτα λιγότερο

/

τίποτα περισσότερο...

...από τα πάντα.

στΕλιος τσΑφος. 8 σεπτεμπερ 2008. αθΗνα