Αθήνα
23 Μάη 2009
Γειά σου φίλε...
έχουμε να τα πούμε πολύ καιρό.
έχουμε να τα πούμε πολύ καιρό.
Τα νέα μου, παράξενα το τελευταίο διάστημα.
Κάθομαι σε ένα παταράκι ανάμεσα σε cds και σκέψεις
Κάθομαι σε ένα παταράκι ανάμεσα σε cds και σκέψεις
ονειρεύομαι θάλασσες και ποτάμια.
Τρεχούμενα, δροσερά νερα.
Ανεβαίνει ο υδράργυρος και στις ειδήσεις προβάλουν την ξενοφοβία.
Τρεχούμενα, δροσερά νερα.
Ανεβαίνει ο υδράργυρος και στις ειδήσεις προβάλουν την ξενοφοβία.
Βάζουν στο repeat, εικόνες στημένες για να μας πείσουν,
πως έχουν δίκιο.
Πως τα καταφέραμε έτσι ρε φίλε;
Μισούμε οτιδήποτε διαφορετικό,
γιατί φοβόμαστε να το αγκαλιάσουμε.
Καταβάλουμε φόρους και αγοράζουμε οπλικά συστήματα,
την ίδια ώρα που τα νοσοκομεία δεν έχουν αναλώσιμα.
Έδωσα αίμα τις προάλλες,
και επειδή έίχαν τελειώσει τα λαστιχάκια,
μου δέσαν το χέρι με γάντια μιας χρήσεως.
Τραγικό!
STOP.
Αγώνας δρόμου.
Γεμάτοι ανασφάλειες σερνόμαστε κάθε μέρα και έπειτα απο καιρό κοιτάζουμε πίσω και αντιλαμβανόμαστε πως είμαστε στο ίδιο σημείο
Πως τα καταφέραμε έτσι ρε φίλε;
Μισούμε οτιδήποτε διαφορετικό,
γιατί φοβόμαστε να το αγκαλιάσουμε.
Καταβάλουμε φόρους και αγοράζουμε οπλικά συστήματα,
την ίδια ώρα που τα νοσοκομεία δεν έχουν αναλώσιμα.
Έδωσα αίμα τις προάλλες,
και επειδή έίχαν τελειώσει τα λαστιχάκια,
μου δέσαν το χέρι με γάντια μιας χρήσεως.
Τραγικό!
STOP.
Αγώνας δρόμου.
Γεμάτοι ανασφάλειες σερνόμαστε κάθε μέρα και έπειτα απο καιρό κοιτάζουμε πίσω και αντιλαμβανόμαστε πως είμαστε στο ίδιο σημείο
απο όπου ξεκινήσαμε.
Οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται και οι ανισότητες μεγαλώνουν.
Πέφτουν τα προσωπεία και το σάπιο μοντέλο
του Δυτικού κόσμου,απροκάλυπτα και στυγνά,
εισέρχεται σε ύφεση.
Δορυφόροι σε τροχιά.
Οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται και οι ανισότητες μεγαλώνουν.
Πέφτουν τα προσωπεία και το σάπιο μοντέλο
του Δυτικού κόσμου,απροκάλυπτα και στυγνά,
εισέρχεται σε ύφεση.
Δορυφόροι σε τροχιά.
Παντού κάμερες.
Παντου πρέζες.Εξαρτήσεις και πάθη
για να μην βλέπουμε τη σαπίλα
(απλά να την αισθανόμαστε και να έχουμε πείσει τους εαυτούς μας...
"έτσι είναι και δεν αλλάζει").
Οι διαφημιστές πουλάνε τις ιδέες τους αδρά
και μας δημιουργούν νέες ανάγκες.
Ο Μακιαβέλι, βρίσκει πρόσφορο έδαφος
στα νέα στερεότυπα που γεννιούνται.
STOP.
Μετακόμισα φίλε σε εκείνο το διαμέρισμα,
που πιτσιρίκια αράζαμε και κοιτούσαμε την πόλη και τον κήπο.
αν ποτέ επιστρέψεις φέρε μου δώρο,
για τα καλορίζικα,
ένα χαλάκι.
ένα χαλάκι.
Περπάτησα σε λάσπες φίλε
και τα παπούτσια μου λερώθηκαν.
Δεν θέλω να λασπωθεί και η νέα μου φωλιά.
Ηομορφιάαυτήςτηςπόληςμεμελαχγολείρεφίλε.Πιέζομαι, ζορίζομαιπωςτολένε;Με750τομήναπωςζεικάποιος;Ζορίζομαι!Γρηγοροιρυθμοί,παράξενεςενέργειες,πιεστικέςταχύτητεςκαι αφοπλιστικέςεμμονές.Ζοριζομαι.Κάθεαπόφασηαντιστοιχείχρονικά στοπετάρισματωνβλέφαρων.Ημοναξιάστήνειαλλόκοταπαιχνίδια.Πως γίνεταιτόσολαμπερόςήλιοςέξωκαιμέσαναείναιπάντακατεβασμένατα στόρια;ζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαι
ζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαι
ζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαι
ζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαι
ζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαι
ζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαι
χρειάζομαι αέρα!
STOP.
Ο Καββαδίας έλεγε...
Δεν θέλω να λασπωθεί και η νέα μου φωλιά.
Ηομορφιάαυτήςτηςπόληςμεμελαχγολείρεφίλε.Πιέζομαι, ζορίζομαιπωςτολένε;Με750τομήναπωςζεικάποιος;Ζορίζομαι!Γρηγοροιρυθμοί,παράξενεςενέργειες,πιεστικέςταχύτητεςκαι αφοπλιστικέςεμμονές.Ζοριζομαι.Κάθεαπόφασηαντιστοιχείχρονικά στοπετάρισματωνβλέφαρων.Ημοναξιάστήνειαλλόκοταπαιχνίδια.Πως γίνεταιτόσολαμπερόςήλιοςέξωκαιμέσαναείναιπάντακατεβασμένατα στόρια;ζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαι
ζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαι
ζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαι
ζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαι
ζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαι
ζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαιζορίζομαι
χρειάζομαι αέρα!
STOP.
Ο Καββαδίας έλεγε...
"...Τι θλίψη, στα ταξίδια κρύβεται άπειρη
κι εγω για ένα ταξίδι έχω κινήσει"
το αλλάζω λιγάκι...
"τι θλίψη, στο P.R. κρυβεται άπειρη
και πίσω απ' τα χαμόγελα, κρύβεται η σήψη"
Θυμάσαι το σκουλίκι στον πάτο του μπουκαλιού;
Το έφαγα και στην θέση του έβαλα μια σφαίρα.
Είναι πανέμορφη φίλε μου.
Την γυάλισα χθες το βράδυ που είχα πάει στο σπίτι του Πάνου για τα γεννέθλιά του.
Όλοι μιλούσαν μεταξύ τους κι εγώ στριμωγμένος στην άκρη του καναπέ,
έβγαζα φωτογραφίες και αποτύπωνα στην οθόνη,
την πιεσή μου.
Αγαπημένη μου σφαίρα...
Παλιέ μου φίλε...
Όχι, δεν έγινε κάτι συγκεκριμένο,
απλά...δεν έχω ιδέα.
Θυμάσαι το κιόσκι στο πάρκο;
Πες μου...ΝΑΙ.
Πολλοι το ξεχάσανε.
Κι ας μου το έλεγε ρε φίλε η διαίσθησή μου,
πως κάποτε θα γινόταν...την αμφισβητούσα.
Ακόμα το κάνω
και δεν μου βγαίνει σε καλό ρε συ.
Ακόμα παντρεύω λεξούλες
και έπειτα τις κολλάω πάνω σε ήχους.
Ακόμα, γράφω παραμυθάκια
μπολιασμένα με πραγματικότητα.
Με τίποτα δεν κοπάζει ο άνεμός μου.
Ίσως γιατί...
νιώθω απέχθεια για τους κανονισμούς τους,
τα σάλια τους, την "αγάπη" τους.
Πουλάνε οικόπεδα στο φεγγάρι και μαζεύουν τις σοκολάτες απο τα ράφια τώρα που καλοκαιριάζει.
STOP.
'Ελα να πάμε μια βόλτα στον τόρνο.
Να συμπιεστούμε φίλε μου και να σκάσουμε.
Σωματίδια με φορτισμένους πυρήνες
(Οι φόβοι μας)
Οθόνες σε ζωντανή μετάδοση με το σύμπαν
(Οι σκέψεις μας)
Έχω να δώ καιρό τα παιδιά.
Χαθήκαμε όταν μεγαλώσαμε.
Κάποιες νύχτες όμως, νιώθω την αύρα τους
και κουβεντιάζω με τα ολογράμματά τους.
Βασούλα, Κατερινάκι, Μαρία, Μάριε, Μιχάλη, Κωστή, Πετράν, Μητσάκο, Εμμάνουελ, Άρη, Στέφανε, Γιώργη, Ευάκι, Λαμπρινή...
χαμογελάστε μου λιγάκι...
Η Στελίτσα έγινε μανούλα.
Έκανε μια πανέμορφη κοράκλα.
Να είναι καλά και να μεγαλώνει
σαν τα όνειρα της.
Αυτά ρε φίλε τα νέα μου.
Να προσέχεις και να χαμογελάς.
Υ.Γ.
Άρχισα να πιστεύω σε θεούς και δαίμονες.
Σου στέλνω και μια φωτογραφία
της προστάτιδός μου.
Με εκτίμηση
sigmataf
start.
